Gozumuz gonlumuzdur. Gonlumuz kalbimizdir. Cok dikkat etmemiz gerekir.Goz, gonlun dışa acılan penceresi ve habercisidir. Gonul en cok gozden etkilenir. Gozun her hareketi gonlu ilgilendirir. Gonul goz yuzunden pek cok şey kazanır veya kaybeder. Gozden gelen şeylerle gonul sevinir veya ah eder. Onun icin gonlunu duşunen kimse gozune sahip olmalıdır.

Arifler goz ile gonul arasındaki irtibata cok onem vermişlerdir. Her insanın asıl niyeti, gercek sevgisi, ulaşmak istediği hedefi gonlunde gizlidir. Gonulle kalp aynı şeydir. Gonul, değerini olcemeyeceğimiz bir cevherdir. Cunku gonul, kainatta Yuce Allahın nazar ettiği cok ozel bir yerdir. İnsan gonlu ile Yuce Allahı tanır, sever ve O’nun yakınlığını hisseder

Hak yolcusu, yolda yururken gozu ayağı uzerinde ve yolunca yurumeli, edepli olmalı, adımlarını sakin atmalı, sevimsiz hal ve hareketlerden, kibirli tavırlardan şiddetle sakınmalıdır. Bu konuda Sunnet’e uymalıdır.

Alemlere rahmet olan Rasulullah S.A.v. Efendimiz yolda yururken sağa sola bakmazdı. Onune nazar buyurur, gideceği yone yonelirdi. Yuruyuşu cok dengeli ve intizamlı idi. Kibirli bir şekilde, el kol hareketi yaparak ve sallanarak yurumezdi. Adımlarını hızlı fakat sakince atardı. Yuksekce bir yerden iniyormuş gibi yururdu. Adımlarını atarken yeryuzu saadetli ayakları altında duruluyormuş gibi olurdu. Bir kimseye yoneleceği zaman sadece mubarek başını cevirmez, butun vucuduyla ona yonelirdi. Kimseye arkasından ve uzaktan seslenmez, yanına varınca konuşurdu.

Hak yolcusu, gozunu haramdan ve kalbini karıştıracak şeylerden korumalıdır. Kendisini ilgilendirmeyen şeylere takılmamalıdır. Gozunu haramdan korumayanın gonlu ilÂhi muhabbetten mahrum kalır.

Hz. Rasulullah S.A.v. Efendimiz, harama bakmayı şeytanın kalbe fırlattığı zehirli bir ok olarak tanıtmıştır. Kalbi bu okların zehirinden ve zararından korumanın tek yolu gozu muhafaza etmektir. Bunun icin kalbe katılık verecek işlerden, goruntulerden, şekil ve suretlerden gozu uzak tutmalıdır.

Hak yolcusu, ibadet, vazife ve hizmetlerinde adım adım ilerlemeli, bir noktaya cakılıp kalmamalıdır. İki gunu eşit olan kimse zarardadır hadisi, hak yolunda yuruyenleri ve ebedi saadetini kazanmak isteyenleri uyarmak icindir. Cunku Yuce Allahı tanımanın, manevi makamların ve guzel ahlÂkın bir sonu yoktur. Bu yolculuk olene kadar surer, ahirette farklı bir şekilde devam eder. Her gun yapılan ibadet ve amelin miktarı devamlı değişmez, fakat kalbin muhabbeti, huzuru, edebi, Yuce Allaha yoneliş şekli her an değişip artabilir. Butun vazifeler az da olsa devamlı yapılmalıdır. Başlanmadan iş bitmez, adım atmadan yol gidilmez.

Hak yolcusu, manen ilerledikce nefsin afetlerinden korkmalıdır. Bunun icin her halde edebe sarılmalı, boynunu bukmeli, kibirden ve benlikten Yuce Allah’a sığınmalıdır. Bir başarıdan sonra bunu kendine mal eden ve insanlara burun buken nice başlar, baş aşağı gitmiştir.

Arifler der ki: Bir insanın ilmi artar da edebi artmazsa, onun Allah’dan uzaklığı artar. İbadeti coğaldığı halde tavazusu coğalmayan kimsenin benlik deresinde boğulmasından korkulur. İnsan, işin başından cok sonunu duşunmelidir. Onun icin devamlı yalvarış icinde olmalıdır. Kalp umit ve korku icinde bulunmalıdır. Umidin korkudan biraz fazla olması iyidir, fakat ben artık kurtuldum, cenneti garantiledim, insanlar helÂk oldu demek, tehlikenin ta kendisidir.
Hak yolcusu ibadet ve ameline değil, Yuce Allahın rahmetine guvenmelidir. İlÂhi destek olmadan kendi başına bir yol alamayacağını bilmelidir.
Allah bizi ıslah eylesin inşAllah..

DR. DİLAVER SELVİ - SEMERKAND DERGİSİ
__________________