Sevgili Peygamberimiz; MUHAMMED ALEYHİSSELAM’ın son sozleri

Alemlerin efendisi, hastalığı ağırlaşıp, şiddetli ağrılarının olduğu gun, Eshabını mescidde toplayıp,“Ey Eshabım! Bilmiş olunuz ki, aranızdan ayrılmam yaklaştı. Kimin bende hakkı varsa, benden istesin. Benim yanımda sevgili olan, benden hakkını istesin veya helal etsin ki, Rabbime ve rahmetine bunları odemiş olarak kavuşayım” buyurdu.

Sonra evine cekildi. Alemlerin efendisi, artık son anlarını yaşıyordu, mubarek dudaklarından,

“Aman! Aman! Ellerinizdeki kolelerinize iyi davranınız! Onların uzerlerine elbise giydiriniz, karınlarını doyurunuz. Onlara yumuşak konuşunuz. Namaza, namaza devam ediniz. Kadınlarınız ve koleleriniz hakkında Allahu teÂlÂdan korkunuz!.. Ey Allah’ım! Beni yarlıga! Bana rahmetini ihsan eyle!.. Beni Refik-i ala zumresine kavuştur!..” cumleleri dokuldu.

Cebrail aleyhisselam gelince de ona; “Allahu teÂl kat uc muradım vardır: Biri; ummetimin gunahkarlarına beni şefaatcı etmesi, ikincisi; dunyada yaptıkları gunahlardan dolayı onlara azab etmemesi, ucuncusu; Perşembe ve Pazartesi gunleri ummetimin amellerinin bana arzedilmesidir.” buyurdu.

Cebrail aleyhisselam, Allahu teÂlÂdan, bu uc arzusunun da kabul edildiği haberini verdi. Bunun uzerine sevgili Peygamberimiz rahatladı. Son nefesinde bile “Namaza! Namaza! Ellerinizdeki kolelerinize...” diye tavsiyede bulunmaktan geri durmamakta idi. eygamberimizin en son sozu “Kadınlarınız ve ellerinizdeki koleleriniz hakkında Allah’dan korkunuz!” buyruğu oldu.

Rebiul’evvel ayının on ikinci Pazartesi gunu kuşluk vakti, Hz. Aişe, şifa bulması icin dua edince, Peygamberimiz “Hayır! Ben, Allah’dan, Refik-ı ala zumresine katılmayı Cebrail, Mikail ve İsrafil ile birlikte olmayı dilerim!Ey Allahım! Beni, Refik-ı ala zumresine kavuştur! Ey Allahım! Bana, rahmetini ihsan et! Beni, Refik-ı ala zumresine kavuştur!” diyerek duaya devam ediyordu. Sonra, gozu evinin tavanına doğru dikildi ve “Allahım! Beni, Refik-ı ala zumresine kat!” diye dua etti. Sonra da gozlerini kapadı...
__________________