Efendim, asırlar var ki; Sensizliğin hasretini yaşadık. Dedelerimiz, ninelerimiz, baba ve annelerimiz Sensizliğin hep gecesini, hep kışını yaşadı. O korkunc donemi atlatabilme ve Sen’i (sallallahu aleyhi ve sellem) tanıtma ve sevdirme yolunda ne canlar gitti, ne başlar koparıldı. Ne var ki, Sen’i tanıyanlar yılmadı, umitsizliğe duşmedi. Canlarını, başlarını bu yola koydular. Gece gunduz demediler, kara, kışa aldırış etmediler, hapishanelere, zincirlere, zulum ve işkencelere, eyvallah, dediler. Yeter ki; yaratılan varlıkların en şereflisi insan kurtulsun. İmanla, İslÂm’la şereflensin, Âhiretini kurtarsın, Allah’ın rızasına mazhar olsun.


Bundan dolayı İlÂhî davete malları ve canları ile kıyamete kadar ornek olacak sahabe efendilerimiz (ra), bu dÂvÂya sahip cıktılar, en ağır şartlarda davayı omuzladılar.


Bu buyuk vazifeyi ustlenecek, insanlık icin her şeyini ortaya koyacak gonul erlerine ve Hak dostlarına gunumuzde cokca ihtiyac vardır.Gonul erleri ve bu Hak dostları bu mesuliyetin farkındadırlar Efendim. Onlar ihtiyac sahibi gonullere ulaşmanın bir vefa borcu olduğunun şuurundadır. Bu şuurla koşan hizmet erleri, şeytanın ve nefsin desiselerine rağmen, şahıslara, kucuk hatalara takılıp kalmazlar. Temsil ettikleri davanın kudsiyetine bakarlar da, benliklerini kolayca aşarlar Efendim.


Sensiz yaşamanın ne kadar zor olduğunu vicdanlarımızda duyuyoruz Efendim. Nefsimizden daha cok, Seni sevmemiz gerektiğinin ne kadar şuurundayızbilemem Efendim. Ama korkuyorum “seviyorum” cumlesi, gırtlaktan aşağı ne kadar iniyor.Sen’i (sallallahu aleyhi ve sellem) ne kadar sevdiriyor, ne kadar dÂvan yolunda koşuyor, ne kadar sancı, cile ve ıstırap cekiyoruz, bilemiyorum Efendim.


Efendim, bir gun kıyamete kadar, insanlığa ornek olan arkadaşların (ashabın) yanında; “Kardeşlerime selÂm” buyurunca ashÂb-ı kiram efendilerimiz; (ra) “Kardeşlerin bizler değil miyiz, Ya ResûlÂllah?” deyince; “Sizler, benim arkadaşlarımsınız, kardeşlerim işin sonunda gelecek, bayrağı duştuğu yerden kaldıracak.” buyurmuştunuz. Ne olur ya ResulÂllah (sallallahu aleyhi ve sellem), tut elimizden.


Efendim, her sahada olduğu gibi, Rabb’imize nasıl dua edeceğimiz mevzuunda da bize ornek oldun. Dilinden hic duşurmediğin; “Allah’ım icimi haşyet hissiyle doldur ve beni ZÂt-ı Uluhiyet’ine karşı hurmette kusur etmeyen bir kul eyle, ta ki her an Sen’i goruyormuş gibi olayım.” şeklindeki duanın hakiki mÂnÂsını, Allah, bize de duyursun. Zîra O, bizi her Ân gormekte ve duymaktadır.


Efendim, biz Sen’in (sallallahu aleyhi ve sellem) yolunda olmalıyız ki, Allah Rahmet kapılarını acsın. Ebediyete uzanan yolun yolcuları olduğumuzun şuurunda olalım ki, O’nun rahmetine kavuşalım. İc Âlemimiz pırıl pırıl hÂle gelsin ki, dış Âlemimiz başkaları uzerinde tesir bıraksın.
Efendim, Sen’in (sallallahu aleyhi ve sellem) nurundan mahrum nice nesil var. Nefislerinin esiri, zillet ve sefalete mahkûm olmuş kulların var. Onların imanlarının kurtuluşunu sağlama yolunda, Rabb’imiz bize hizmet etme imkÂnı lutfetmiş. Bu İlÂhî lutfun kıymetini anlamak, irademizin hakkını verebilmek icin cırpınıyor, gayret gostermeye calışıyoruz.


Efendim, dunya Sana muhtac, butun problemlerin cozumu Sen’dedir. Sen’in (sallallahu aleyhi ve sellem) ceşmenden su icmeyen hayat bulamaz. Sen’in recetelerini kullanmayanlar, dertlerine derman bulamazlar.
Efendim, bizler icin, ummetin icin, insanlığın kurtuluşu icin hayatını hep ıstıraplar icinde kıvranarak gecirdin.


Efendim, Allah, Âlemleri Sen’in (sallallahu aleyhi ve sellem) yuzu suyu hurmetine yaratmıştır. “Sen olmasaydın Âlemleri yaratmazdım” kutsî hadîsinde Allah (cellecelÂluhu), Âlemleri Sen’in yuzu suyu hurmetine yarattığını ifade buyuruyor. Varlığımızı Sana borcluyuz Ya Resulallah (sallallahu aleyhi ve sellem). Ummetin olarak bize duşen vazife, emanete canımız pahasına sahip cıkmak, edeb-i Kur’Âniyeile ahlÂklanmak olacaktır.


Furkan Sarıhan



kaynak
__________________