17 YAŞINDA OLUM...



Istırap icindeyim.Artık ben bir istatistiğim.Buraya ilk geldiğim zaman kendimi cok yalnız hissettim.Cok kederliydim ve bana ilgi ve anlayış gosterilmesini bekliyordum.

Bu olmadı.Sadece,vucutları en az benimki kadar kotu berelenmiş binlerce başka insan gordum.Bana bir numara verildi ve trafik kazasında olenler bolumune gonderildim.

Olduğum gun,okulda sıradan bire gundu.Otobuse binmiş olmayı ne kadar isterdim!Ama otobusu kucumsuyordum.annemden arabayı nasıl zorla aldığımı hatırlıyorum.Butun cocuklar okula arabayla geliyorlar.Saat 2:50'de zil caldığı zaman,kitaplarımı dolabıma attım.Ertesi sabaha kadar ozgurdum.Park yerine koştum.Arabayı kullanacak ve kendi kendimin patronu olacak olmam bana cok heyecan veriyordu.

Kazanın nasıl olduğu onemli değil.Avarelik ediyor,hızlı gidiyor,cılgın hareketler yapıyordum.Ama ozgurluğun tadını cıkarıyor ve eğleniyordum.Hatırladığım en son şey cok yavaş ilerleyen yaşlı bir kadının onune gectiğimdi.Sonra bir carpışma sesi duydum ve muthiş bir sarsıntı hissettim.Her yer cam ve celik parcaları ile dolmuştu.Bedenimin sanki ici dışına cıkmıştı.Birisi haykırıyordu.Bu galiba bendim.

Sonra,birden uyandım.Etraf cok sessizdi.Bir polis memuru başımda duru ordu.Derken bir de doktor gordum.Bedenim paramparcaydı.Her tarafım kan icindeydi.

Bir suru yerime cam parcaları saplanmıştı.Cok tuhaftı,cunku hicbir şey hissetmiyordum.Ayy,durun neden o carşafı yuzume ortuyorsunuz?Olmem mumkun değil.Daha henuz 17 yaşındayım.Bu gece bir kızla randevum var.Onumde upuzun bir hayat var.Daha ben ne yaşadım ki?Hayır,olmuş olamam.

Sonra,beni bir cekmeceye yerleştirdiler.Ailem beni teşhis etmeye geldi.Neden beni boyle gormek zorunda kaldılar.Neden ,annem hayatında başına gelen en korkunc şeyi yaşarken onun gozlerine bakmak zorundaydım?Babam birdenbire ihtiyarlamış gibiydi.Sorumlu kişiye, 'Evet,bizim oğlumuz' dedi.

Cenaze toreni cok garipti.Butun akrabalarım ve arkadaşlarım tabutumun yanına geldiler ve bana hic gormediğim kadar uzgun gozlerle baktılar.Arkadaşlarımın bazıları ağlıyordu.Bazı kız arkadaşlarım ise elime dokundular ve hıckırarak uzaklaştılar.

Lutfen,birisi beni uyandırsın.Beni burdan cıkarın.Annemi ve babamı bu kadar uzgun gormeye dayanamıyorum.Buyukannem ve buyukbabam o kadar bitkinler ki yuruyemiyorlar.Kız ve erkek kardeşlerim hayalet gibi dolaşıyorlar.Herkes bir şaşkınlık icinde.Robot gibi hareket ediyorlar.Herkes beni dinlesin.Kimse buna inanamıyor.Ben de inanamıyorum.

Lutfen beni gommeyin!Ben olmedim!Benim daha yapacak cok şeyim var.Tekrar gulmek ve koşmak istiyorum.Şarkı soylemek ve dans etmek istiyorum.Lutfen beni toprağa vermeyin.Tanrım,sana soz veriyorum,bana bir şans daha verirsen,dunyanın en dikkatli surucusu ben olacağım.Tek istediğim bir şans daha verilmesi.Lutfen ALLAH'ım,daha 17 yaşındayım.


OLUMUN YAŞI YOKTUR!!!!!



Bu dunyaya kimler geldiler,
Neler neler istediler,
Hepside bırakıp gittiler,
Sen, Hic olmeycek gibiydin değilmi?
İşte onlarda senin gibiydiler
__________________