AMELSİZ İLMİN NETİCESİ


ZiyÂd bin Lebid (r.a.) anlatıyor:

Nebiyyi Ekrem (s.a.v.) bir şeyden bahsetti ve “O korkunc hÂdise, şer’î ilmin yok olup gitme vakti geldiği sırada olacaktır”, buyurdu. Bunun uzerine ben dedim ki:

— Ya Rasûlallah! Biz Kur’Ân-ı okuyup dururken, onu evlÂdımıza okuturken, onlar da cocuklarına oğretirken kıyÂmet gunune kadar oğretip okuttukları halde nasıl olur da ilm-i şer’î yok olur gider? Kur’Ân elden ele, dilden dile dolaşıp dururken buna imkÂn var mı?, dedim. Rasûlu Ekrem (s.a.v.):

— Anan seni yavru kılsın ya Ziyad! Ben gercekten seni, Medîne’de fıkıh ilmi en cok olan biri zannederdim. Şu Yahûdiler ve Hıristiyanlar da Tevratı ve İncili okumuyorlar mıydı? Hem de nesilden nesile cocuklarına, torunlarına okuttururlardı. Fakat onlarda bulunan emir ve yasaklardan hicbir şeyle amel etmiyorlardı! buyurdular. (MişkÂt-ul MesÂbih)


************************************************** *******
GUZEL SOZLER:

v Dunya tuzlu su gibidir, ictikce susatır. (BeydÂbÂ)

v Ozu doğru olanın, sozu de doğru olur. (Hz. Ali r.a)

v Tatlı suyun başı kalabalık olur. (MevlÂnÂ)

v Bacanın eğri olması değil, dumanın doğru cıkması onemlidir.
__________________