Murakebe-i nefsiye

Kusurlu, hatalı bir arkadaşınızın yanlışlarını yumuşaklıkla, hurmet ve tevÂzu ile yalnız ona soyleyiniz. Kabullenmezse dahi, ikinci bir kimseye onun hakkında gıybet etmeyiniz. Birisinin kusurunu, kusuru duzelteceğim diye etrafa yaymak, şahsî kin, garaz, nefsin karışması gibi hallerin zorlamasının neticesidir. Veyahut fayda veriyorum zannıyla zararların uremesine sebep olan bir safdillik ve bilememezliktir. Başkalara yaymak değil, dÂima ve dÂima ona soylemektir. Soylerken de "Acaba, hakîkaten ve bizzat nefsu'l-emirde hata mıdır? Yoksa benim fikrime, goruşume gore mi hatalıdır?" diye insan kendini murakebe etmelidir
Dedikodu ile, arkadan cekiştirmekle
mesele halletmeye calışmak,
ya safdillik, ya şuur (bilinc) altı veya
şuur ustu garaz ve muhalefet nişanıdır.
Veya canı incitilmişin intikam kokusudur
__________________