Ulkemizdeki tum insanları kardeş biliyoruz.. İnsan kardeşi.. İslam kardeşi..Kardeşlerimizle sevgi saygı icinde muhatap olup kucaklaşmayı da bu kardeşliğimizin vazgecilmez bir gereği olarak goruyoruz. Hatta boyle devrelerde kardeşliğimizi pekiştirme ve kuvvetlendirmeyi de en makbul hizmetimiz ve amelimiz diye yorumluyoruz..

Cunku, Muslumanların kendi icindeki kardeşlik duygusunu zayıflatarak birbirlerine karşı savaşa girişmelerini de gorunce, bir daha anlıyoruz ki, bugunun Musluman'ının en makbul amel ve hizmeti, aralarındaki kardeşlik duygularını kuvvetlendirmek, sevgi, saygı ile kucaklaşmalarını sağlamaktır..

Nitekim kardeşliğin bu oneminden dolayı Efendimiz (sas) Hazretleri de, en uyarıcı ifadesini kardeşliği koruma konusunda kullanarak uc defa tekrarladığı ikazında buyurmuş ki:

-Vallahi iman etmiş olmaz, vallahi iman etmiş olmaz, vallahi iman etmiş olmaz!

Sorarlar:

-Ya Resulallah kim iman etmiş olmaz? Şoyle haber verir iman etmiş olmayanı:

- Kardeşlik duygusunu korumayan kotu ahlaklı Musluman!.

Evet, kardeşlik duygusunu korumayan, cevresine karşı itici ve ayırıcı davranan insan, bu itici tavrını devam ettirdikce tam iman etmiş sayılmaz! Cunku bu sevgisiz tavrıyla birlik beraberlikte gevşeme ve ayrışmalar meydana getirir. Kardeşlik duygusu kaybolmaya, arkasından da duşmanlık duygusu gelişmeye başlar..

Halbuki Rabb'imizin en sevdiği kulu, kardeşlik duygusunu koruyan kuludur.

Nitekim ashaptan Usame bin Şureyk bir muşahedesini şoyle anlatmaktadır.

Efendimiz'in (sas) huzuruna giren bir grup insandan biri şoyle sordu:

-Ya Resulalllah, Rabb'imizin en cok sevdiği kulu hangi kuludur?

Bu soru hemen herkesin de sorusuydu. Şoyle cevap verdi:

-Allah'ın en cok sevdiği kulu, kardeşliğini koruyan guzel ahlaklı kuludur!.

Evet, hic unutulmaması gereken bir sevilen kul tarifidir bu:

-Allah'ın en cok sevdiği kulu, kardeşliğini koruyan guzel ahlaklı kuludur!

Efendimiz'in sevdiği ummeti de aynıdır. Buyurur ki:

- Benim en cok sevdiğim ummetim de, kardeşliğini koruyan guzel ahlaklı ummetimdir!.

Demek ki, kardeşliğimizi koruyan guzel ahlak, bizim ihmal edilmez vasfımızdır.

Efendimiz'in iki kadın hakkındaki değerlendirmesi ise bu konuda unutulmayacak orneklerdendir..

Derler ki: Bir kadın var, namazını kılıp orucunu tutuyor, ama diliyle cevresindeki kardeşlerine eziyet eden kotu bir ahlaka sahiptir. Buyurur ki: Kardeşleriyle iyi gecindirmeyen kotu ahlakı, o kadını kotu ahlaklıların gideceği yere goturur.

Yine derler ki: Bir kadın da var ki, namazı orucu yoktur ama komşularıyla iyi gecinen guzel ahlakı vardır. Buyurur ki: O kadının gideceği yer de guzel ahlaklıların gideceği yerdir.

Demek ki, Musluman, cevresindeki kardeşleriyle sevgi saygısını koruyan guzel ahlak icinde olmalı, boylece iyi ahlaklıların gideceği yere gitmeyi hedef almış bulunmalıdır!.

Muslumanların kardeşlik duygularını kuvvetlendirerek birbirlerini sevmelerini Efendimiz o kadar istiyor ki, konuyu mazeret kabul etmeyecek derecede kolaylaştırarak şoyle buyuruyor.

- Kendinizi sevdirecek paranız pulunuz yoksa, guler yuzunuz tatlı diliniz de mi yoktur?

İşte butun bu uyarılardan sonra diyoruz ki, icinde bulunduğumuz kardeşliğimizi zayıflatan şu kritik devrenin en makbul ameli ve hizmeti, ulke capında herkesin cevresiyle kardeşliğini daha da kuvvetlendirmesi, sevgi saygısını artırarak muhatap olması, ayırım yapmadan birlik beraberliğimizi percinleme hizmetlerinde bulunmasıdır.

Bugun Musluman ulkelerdeki kardeşlerin birbirleriyle duşmanca catışmalara girişmeleri de bizlere, kardeşliğimizi koruma ve kuvvetlendirme mesajı veriyor olmalıdır!

Ahmed Şahin



__________________