Nesneler, fiziğin olağanustu bir sonuclarındandır ve bu nesneler ancak birtakım olasılık kumeleri kullanılarak tanımlanabilir. Belirli boyutlarını ve doğalarını belirlemek icin ışıkla keşfetmeye calışana kadar sanki hepsi birbirinin kopyası gibi gorunur.
1940'larda, Amerikalı-Macar matematikci John von Neumann, kuantum sisteminin bir parcasının, orneğin yorungedeki elektronun konumu, olcumunun olasılıklı doğasından vazgecmek icin hepsine yeterli kuantum yaratacağını duşundu.
Yıllar sonra Gerhart Luders adında bir Alman teorik fizikci Neumann'ın varsayımlarına itiraz ederek, bir parcacığın olasılıklarının bazı kararsız niteliklerinin, diğerleri netleşirken bile etrafta dolaşabileceğine işaret etti. Fizikciler teoride Luders ile anlaşmış olsalar da, doğal olarak meydana gelen bazı eylemleri birbirine mudahale etmeyecek şekilde olcmeye dayanarak deneysel olarak gostermek hic de kolay değil.
[h=2]Kuantum bilgisayar sisteminin aynısı[/h]
Araştırmacılar, elektronu eksik olan bir stronsiyum atomuna yerleştirdiler, iyonu kalan elektronlardan hangisinin icinde olduğunu acıklığa kavuşturacak şekilde yakaladılar ve her ikisinin de buluşmasına neden oldular.
Pek cok kuantum bilgisayarda kullanılan da aslında bununla aynı kurulum. Kuantum bilgisayarlar, bir nesnenin durumunun olculmeden onceki olasılığını temel alarak hesaplar yapar ve bu da klasik bilgisayarlara kıyasla ustel olarak daha fazla veri işleme potansiyeline sahip oldukları anlamına geliyor.
[h=2]Araştırma doğanın ic işleyişine ışık tutuyor[/h]
Stockholm Universitesi ’nden fizikci Fabian Pokorny deneyle ilgili, "Elektronun yorungesini her olctuğumuzde, olcumun cevabı, elektronun daha duşuk veya daha yuksek bir yorungede olması olacak, aralarında hicbir şey olmayacak" acıklamasını yaptı. Meslektaşı yine Stockholm Universitesi'nden fizikci baş araştırmacı Markus Hennrich ise, "Bu bulgular doğanın ic işleyişine yeni bir ışık tutuyor ve modern kuantum fiziğinin tahminleriyle tutarlı" dedi.
Araştırma, bir elektronun olasılığındaki kuantum sıcramasının anahtardan ziyade ‘bir yanardağın patlaması ’ gibi bir acılım sureci olduğunu gosteren ilk deney değil. Ancak, değişikliğin gercekleşme şekline, bu tur ideal olcumlere izin veren bazı ilginc detaylar eklediğini soylemek mumkun. Bilim insanlarının konuyla ilgili deneyleri son hızıyla suruyor.