İnsanlık, binlerce yıldır bircok amac uğruna iplere duğum atıyor. En gelişmiş toplumlara bile baktığımızda, eski duğum atma tekniklerinin ayakkabı bağcıklarında, file ormede ya da dekorasyon alanında kullanıldığını gormek mumkun.
Hemen hemen her yerde karşımıza cıkan duğum atma tekniklerinin temelinde yatanların ise pek de anlaşıldığı soylenemez. Binlerce yıldır deneme ve yanılma yoluyla elde edilen bilgilerden hangi duğumun hangi iş icin daha uygun olduğunu biliyoruz fakat bir duğumu diğerlerinden daha kuvvetli ve işlevsel yapan unsurların tam olarak ne olduğu merak konusu olmaya devam etti.
[h=2]Araştırmacılar, duğumlerin sağlamlığını olcmek icin renk değiştiren ip kullandı: [/h]
Bu gizemi cozmek isteyen MIT araştırmacıları, duğum tekniklerini şu ana kadar yalnızca matematiksel bir bakış acısıyla incelemekteydi. Araştırmacılar, duğumlerin fiziksel şekillerinden dolayı, konuyu bir topoloji dalı olarak ele alıyorlar ve duğumleri teorik acıdan inceliyorlardı. MIT ’de matematik profesoru olan Jorn Dunkel, “Duğumlerin matematiksel bakış acısında, mekaniğe dair herhangi bir bilgiye gerek olmadığı duşunuluyordu. Duğum atılan ipin sert veya yumuşak yapıda olması, matematikciler icin onemli değildi. Kısacası, 'Duğum, duğumdur' deniyordu fakat araştırmalara derinlik getirmek acısından duğumlerin matematiksel modellemelerine ek olarak mekanik değerlerini de olcmek istedik. Boylece belli bir duğumun neden daha kuvvetli olduğuna dair detaylı bilgiler elde etmeyi umuyorduk” acıklamasında bulundu.
Aslına bakacak olursak matematikcilerin duşunduğunun aksine kullanılan materyal de duğumun ne kadar dayanıklı olduğunu etkiliyor. Araştırmacılar, bu sebepten dolayı duğumlerin mekanik değerlerini de analiz eden bir matematiksel araştırma yontemine yoneldi. Dunkel, acıklamalarına şu sozlerle devam etti; “Kullanılan materyaller gibi ilk bakışta akla gelmeyen unsurlar, bir duğumun ne kadar kuvvetli olacağını cok buyuk bir oranda belirliyor. Kullandığımız yeni modelde de hangi duğumun daha kuvvetli olduğunu tek bakışta anlamak mumkun.”
Geliştirilen bu model, MIT ’de profesor olan Mathias Kolle tarafından onculuk edilen bir ekibin kullanmayı onerdiği ‘renk değiştiren ip ’ ile birlikte bir adım ileriye taşındı. Geliştirilen bu iplerin renk tonları, gerginliklerine gore değişiklik gosteriyor ve bu da duğumlerin ne kadar kuvvetli olduğuna dair gorsel veriler sunuyor.
Araştırmacılar, topladıkları veriler sonucunda bir duğumun kuvvetli olabilmesi icin her iki ucun capraz olarak birbirleri arasından gecirilmeleri ve bu işlem sırasında izlenen yolun surekli olarak değiştirilmesi gerektiğini tespit ettiler. Buna ek olarak kullanılan materyal ne kadar sıkı yapıda olursa duğumun sağlamlığının da o kadar artacağı tespit edildi.