İslÂm hukûkunda boşanma, evlilik hayÂtının devamına imkÂn kalmadığı zaman başvurulacak son cÂredir. Karı-kocanın, icine duştukleri sıkıntılardan kurtulmaları icin bir cıkış yolu olarak meşrû kılınmıştır. Yoksa, sebepsiz yere boşanmak haramdır. Nitekim Kur’Ân-ı Kerîm’de:
"Kadınlar size itÂat ederlerse, aleyhlerinde bir yol aramayın!" (188) buyurulur.
Hz. Peygamber (s.a.v.) Efendimiz de:
"Evleniniz, fakat boşanmayınız!. Zîr AllÂh, zevkine duşkun erkek ve kadınları sevmez..." (189) buyururlar.
Diğer bir hadîs-i şerîfde:
"Sırf zevk icin sık sık kadın değiştiren erkeklerle, sık sık koca değiştiren kadınlara AllÂh lÂnet etsin!.." (190) buyrularak, boşanmayı Âdet hÂline getiren eşler, şiddetle îkÂz olunmaktadır.
İslÂm Dîni, boşanmayı, yapılması istenmeyen bir helÂl olarak gormektedir. Peygamber (s.a.v.) Efendimiz:
"Boşanmak, AllÂh katında mubah olan şeylerin en sevimsizidir." (191) buyurur.
Yine bir hadîs-i şerîfde:
"Evleniniz, fakat kurduğunuz bu Âile yuvasını talÂkla (boşanmakla) yıkmayınız!. TalÂk var ya, onun fenÂlığından arş-ı ilÂhî titrer." (192) buyurulur.
Basit sebeplerden boşanmayı isteyen kadınlar hakkında da hadîs-i şerîfde şoyle buyurulur:
"Herhangi bir kadın, muhim bir gecimsizlik olmadan kocasından kendisini boşamasını isterse, ona cennetin kokusu dahi haramdır." (193)
Âile reisinin dikkat edeceği onemli bir husus da, başkalarının, kendi hanımı hakkında soylediklerine hemen inanıp hukum vermemesidir. Zîr bu gibi sozler, arayı acmak icin yapılmış bir iftir da olabilir. Nitekim Hz. Âişe (r. anha) vÂlidemiz hakkında da boyle bir iftir (ifk hÂdisesi) tahakkuk etmişti. Bunun uzerine CenÂb-ı Hakk en-Nûr Sûresi’nin 12. ve 15. Âyet-i kerîmelerinde şoyle buyurmuştur:
"Bu iftirÂyı işittiğinizde kadın ve erkek mu’minlerin, kendi vicdanları ile husn-i zanda bulunup da: demeleri gerekmez miydi?"
"Siz bu iftirÂyı dilden dile birbirinize aktarıyor, hakkında bilgi sÂhibi olmadığınız şeyi ağızlarınızda geveleyip duruyorsunuz. Bunun onemsiz olduğunu sanıyorsunuz. Halbuki bu, AllÂh katında cok buyuk (bir suc) tur."
Âyet-i kerîmelerden acıkca anlaşıldığı gibi, bir kimse hakkında kesinlik kazanmadan soylenen dedikodularla hukum vermemek ve meselenin tahkîkÂtını iyi yapmak ve meseleye husn-i zanla bakmak gerekmektedir. Aksi takdirde AllÂh TeÂl katında buyuk bir suc işlenmiş olur.
Goruluyor ki, İslÂm Dîni’nde iki eşin arasını bozmaya calışmak, en buyuk gunÂhlardandır.
Eşlerin arasını bozmanın ve karı ile kocanın arasına girip bozgunluk cıkarmanın cok kotu bir fiil olduğu hadîs-i şerîfde şoyle acıklanıyor:
"Kim bir kadını kocasının aleyhine kışkırtırsa, bizden değildir." (194)

(188) en-NisÂ, 34.
(189) el-Aclûnî, a.g.e., c. I, s: 304.
(190) KÂmil MîrÂs, Tecrîd-i Sarih Tercemesi, VII. Baskı.
(191) İbnu’l-HumÂm, a.g.e., c. III, s: 22.
(192) Aynî, Umdetu’l-KÂrî, c. IX, s: 528.
(193) Ebû DÂvûd, Hadis no: 1187.
(194) Ahmed b. Hanbel, II, 397.
__________________