Gunumuzde yitirdiğimiz bazı değerler...


Hz. Omer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura uc genc girerler.

Derler ki "Ey halife, bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı oldurdu.
Ne gerekiyorsa lutfen yerine getirin.
" Bu soz uzerine Hz. Omer suclanan gence donerek :
"Soyledikleri doğru mu" diye sorar.

Suclanan genc der ki evet doğru.
Bu soz uzerine Hz Omer anlat bakalım nasıl oldu diye sorar.
Bunun uzerine genc anlatmaya baslar, der ki;
"Ben bulunduğum kasabada hali vakti yerinde olan bir insanım. Ailemle beraber gezmeye cıktık, kader bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi. Afedersiniz hayvanlarımın arasında bir guzel atım var ki goren donup bir daha bakıyor, hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahcesinden meyve koparmasına engel olamadım.
Arkadaşların babası icerden hışımla cıktı, atıma bir taş attı attı. Atım oracıkta oldu.
Nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir taş attım, babası oldu.
Kacmak istedim fakat arkadaşlar beni yakaladı, durum bundan ibaret" dedi.
Bu soz uzerine Hz Omer; "Soyleyecek bir şey yok, bu sucun cezası idam.
Madem sucunu da kabul ettin" dedi.
Bu sozden sonra delikanlı soz alarak;
"Efendim bir ozrum var" diyerek konuşmaya başladı;
"Ben memleketinde zengin bir insanım, babam rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı. Gelirken kardeşim kucuk olduğu icin saklamak zorunda kaldım. Şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkını zayi ettiğiniz icin Allah (cc) indinde sorumlu olursunuz, bana uc gun izin verirseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim, bu uc gun icinde yerime birini bulurum" der.
Hz. Omer dayanamaz der ki; "Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki?!
"Sozun burasında genc adam ortama bir goz atar, der ki;
"Bu zat benim yerime kalır."
O zat Hz. Peygamber Efendimizin (sav) en iyi arkadaşlarından daha yasarken cennetle mujdelenen Amr İbni As' dan başkası değildir.
Hz.Omer Amr'a donerek; "Ey Amr, delikanlıyı duydun" der.
O yuce sahabi; "Evet, ben kefilim" der ve genc adam serbest bırakılır.
Ucuncu gunun sonunda vakit dolmak uzere ama gencten bir haber yoktur.
Medine'nin ileri gelenleri Hz. Omer'e cıkarak gencin gelmeyeceği, dolayısıyla Amr İbni As'a verilecek idam yerine maktulun diyetini vermeyi teklif ederler, fakat gencler razı olmaz ve babamızın kanı yerde kalsın istemiyoruz derler.
Hz. Omer kendinden beklenen cevabi verir der ki :
"Bu kefil babam olsa fark etmez, cezayı infaz ederim.
"Hz Amr İbni As ise tam bir teslimiyet icerisinde;
"Biz de sozumun arkasındayız.
" Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genc gorunur.
Hz. Omer gence donerek der ki;
"Evladım gelmeme gibi onemli bir nedenin vardı, neden geldin?
" Genc vakur bir şekilde başını kaldırır ve (gunumuz insani icin pek de onemli olmayan)
"AHDE VEFASIZLIK ETTİ demeyesiniz diye geldim" der.
Hz.Omer başını bu defa Amr İbni As'a doner, der ki;
"Ey Amr, sen bu delikanlıyı tanımıyorsun, nasıl oldu da onun yerine kefil oldun".
Amr İbni As (Allah kendisinden ebediyyen razı olsun) vakar icinde kanımızı donduracak bir cevap verir;
"Bu kadar insanin icerisinden beni secti. INSANLIK OLDU dedirtmemek icin kabul ettim" der.
Sıra genclere gelir, derler ki;
"Biz bu davadan vazgeciyoruz.
" Bu soz uzerine Hz Omer; "Ne oldu, biraz evvel babamızın kani yerde kalmasın diyordunuz, ne oldu da vazgeciyorsunuz?" der.
Genclerin cevabı daha da dehşetlidir:
"MERHAMETSİZ İNSAN KALMADI DEMEYESİNİZ DİYE ..."
__________________