RasûlullÂh Efendimiz (s.a.v) buyurdular ki: "Arefe gunu CenÂb-ı Hakk'ın rahmeti o kadar geniştir ki, CenÂb-ı Hakk'ın arefe gununden fazla kullarını cehennemden ÂzÂd ettiği bir gun yoktur. kim arefe gununde dunya ve ahirete ait bir hÂcetini (ihtiyacını) Allah'tan dilerse, Hz.Allah hÂcetini giderir. arefe gununun orucu gecen sene ve gelecek sene icin kefÂrettir."

Hz.Âişe (r.anhÂ) validemizin rivÂyet ettiği bir hÂdis-i şerifte Resûlullah Efendimiz (s.a.v) buyuruyor ki: " Muhakkak cennette inciden, yakuttan, zebercetten, altından ve gumuşten koşkler vardır." Hz.Âişe vÂlidemiz, "Y Resûlullah bunlar kimler icindir?" diye sorar. Peygamberimiz (s.a.v) "Arefe gunu oruclu olanlar icindir." buyurur. ve devamla "Y Âişe, kim ki arefe gunu oruclu olursa CenÂb-ı Hak o kişi icin hayırdan otuz kapı acar, şerden otuz kapıyı kapatır." Bir hÂdis-i şerifte buyuruluyor ki: "Allah katında arefe gununden daha faziletli hicbir gun yoktur. Arefe gununde Allahu TeÂl rahmeti ile dunya semÂsına iner. İnsanlar ile gokteki meleklere karşı insanlarla iftihar edip "Kullarıma bakınız, Âzabımı gormedikleri hÂlde rahmetii umarak dar yollardan, yorgun argın, toz toprak icerisinde bana geldiler." buyurur. Hz.Omer (r.a) rivÂyet etti: RasûlullÂh Efendimiz (s.a.v) buyurdular ki; "Kalbinde zerre mikraı ''îmÂn bulunan hic kimse yoktur ki, arefe gunu mağfiret olunmasın." Bu sozu işiten zÂt, "Y Resûlullah, sadece arafatta bulunanlar mı, yoksa butun insanlar mı?" diye sordu. Resûlullah Efendimiz (s.a.v) "Butun insanlar" buyurdu.

Resûlullah Efendimiz (s.a.v) arefe gunu akşamı ummeti icin du ettiler. DuÂsına şoyle icÂbet edildi: "ZÂlim hÂric butun ummetin affedildi. Muhakkak ben mazlumun hakkını zÂlimden alıcıyım." Peygamberimiz (s.a.v) "Y Rab, dilersen mazluma cennetini verir, zÂlimi de affedersin" diye duÂsına devam ettiler. Arefe akşamı buna cevap verilmedi. Sabah olunca RasûlullÂh Efendimiz (s.a.v) duÂsını Mudelife'detekrar ettiler. Orada, "istediğin veridi" buyuruldu. Bunun uzerine RasûlullÂh Efendimiz (s.a.v) tebessum ederek "Muhakkak Allah'ın duşmanı iblis duÂmın kabulunu ve ummetimin mağfiret olunduğunu oğrenince gÂyet perişan bir vaziyette yerden toprak alıp başına sacıyordu. Onu boyle gorunce guldum." buyurdular.
__________________