Rasûlullah Sallllahu Aleyhi ve Sellem:


“Ben bir kelime bilirim ki, eğer şu kişi o kelimeyi soylerse, kendisinde bulunan ofke hali muhakkak gider. O kimse “Şeytandan Allah’a sığınırım”dese, kendisinde bulunan bu ofkeli hal gider” buyurdu.

Suleyman bin Surad Radiyallahu Anh şoyle dedi: “Ben Rasûlullah Sallellahu Aleyhi ve Sellem ile beraber oturuyordum.




O sırada iki kişi birbirine sovdu. Bunlardan birinin yuzu (ofkeden) kızarmış ve şah damarı şişmişti.



Bunun uzerine Rasûlullah Sallellahu Aleyhi ve Sellem:

“Ben bir kelime bilirim ki, eğer şu kişi o kelimeyi soylerse, kendisinde bulunan ofke hali muhakkak gider.

O kimse “Şeytandan Allah’a sığınırım” dese, kendisinde bulunan bu ofkeli hal gider” buyurdu. Orada bulunan Sahabe-i Kiram o kişiye:


“Rasûlullah Sallellahu Aleyhi ve Sellem Efedimiz, senin icin “Şeytan’dan Allah Celle Celaluhu’ ya sığın!” buyurdu dediler.



O da:


“Ben deli miyim?” diye itiraz etti.


Hadis-i Şerif’ten anlaşıldığına gore, dunyevi işler sebebiyle kızıp ofkelenmek, yuzu kızarıp kendisinden gecerek sağa sola catmak, Şeytan’ın tahrik ve teşvik ettiği işlerden biridir.

Kızgınlık dolayısıyla kendinden gecen bir kimse, cok defa hareketlerini kontrol edemeyecek derecede iradesini yitirir. Bazen de kendisini sonradan pişmanlığa sevkedecek kotu işler yapar.



Eğer Şeytan’ın asıl gayesinin de insanı doğru yoldan saptırıp ona kotu işler yaptırmak olduğu hatırlanacak olursa, ofkeye tahrik edenin de insanın peşinden hic ayrılmayan Şeytan olduğu kolay bir şekilde anlaşılır.


Buna gore ofkelenen bir insanın, ofkeye tahrik edenin Şeytan olduğunu duşunerek ondan ve onun şerrinden Allah Celle Celaluhu’ya sığınması gerekir.


Yukarıdaki Hadis-i Şerif’te ofkeli kişinin, Rasûlullah Sallellahu Aleyhi ve Sellem Efendimiz’ in sozunu kendisine nakleden şahsa:


“Yoksa sen bende delilik mi goruyorsun?” demesi, din namına birşey bilmediğini ve dinin nurlarından nasib alamadığını gosterir. O kişi Allah Celle Celaluhu’ya sığınmanın delilere mahsus olduğunu sanmış, kızgınlığın, şeytanın tesiriyle meydana gelen bir hÂl olduğunu bilememiştir. Bu adamın munafıklardan yahut kaba saba Bedevilerden olması muhtemeldir.


Kızgınlık, şeytanın tesiriyle meydana geldiği icindir ki, kızan kimse aklî muvazenesini kaybeder. Batıl şeyler soylemeye ve cirkin işler yapmaya başlar. Karşısındakine buğz ve kin besler.

Hadis, dunyevî sebepten dolayı kızan kimsenin “Euzu” cekerek Allah Celle Celaluhu’dan af dilemesi ve O’na sığınması gerektiğine ve bunun gazÂbı sondur-meye sebep olacağına delildir.

alıntı


__________________