Birgun Ebû Bekr-i Sıddîk “radıyallahu teÂl anh” Resûlullah “sallallahu teÂl aleyhi ve sellem” hazretlerinin hucre-i mubÂrekelerinin [evlerinin] kapısına geldikde, Alî bin Ebî TÂlib “kerremallahu vecheh” hazretleri de gelmişdi. Ebû Bekr “radıyallahu anh” geri durup, Alîye “radıyallahu anh” buyurdu ki, y Alî! Evvel sen dÂhil ol [eve gir]. Hazret-i Alî buyurdu ki: Y Eb Bekr! Once sen gir ki, her iyilikde onde olan, her hayrlı işde onde olan, herkesi gecen sensin. Ebû Bekr hazretleri buyurdu ki; sen once gir y Alî! Resûlullaha “sallallahu teÂl aleyhi ve sellem” dah yakın sensin.
Hazret-i Alî buyurdu ki; Y Eb Bekr! Ben o kimsenin onunde nasıl giderim ki, Resûlullah “sallallahu teÂl aleyhi ve sellem” buyurdu ki: (Ummetimden Ebû Bekrden dah ustun bir kimse uzerine guneş doğmadı.)
__________________