Erkekler vekadınlar
Erkek olsun, kadın olsun, sizden iyi bir iş yapanın emeğini Ben asla boşa cıkarmam. Siz zaten birbirinizdensiniz.
Âl-i İmrÂn Sûresi, 3:195

DAHA BAŞKA Âyetlerde de tekrarlanan bir vurgu ile, bu Âyet-i kerime, birer kul olarak erkek ile kadın arasında Yuce Allah’ın hicbir fark gozetmediğini ve onları odullendirirken erkek mi, kadın mı olduklarına bakmayacağını bildiriyor. Ve “Siz zaten birbirinizdensiniz” buyurarak, kulların da birbirlerine karşı hicbir şekilde ustunluk iddia edecek durumlarının bulunmadığını hatırlatıyor.

Gerci boyle bir belirtme yapılmasaydı dahi, Kur’Ân’ın genel ifadelerinden bu anlam rahatlıkla cıkarılabilirdi. Cunku bu ifadeler, ister odul vaad etsin, ister tehdit icersin, herhangi bir cinsi veya grubu dışlamaksızın tum insanları kapsamına almaktadır. Ancak Kur’Ân bu kadarla yetinmemiş, gerek bu Âyette, gerekse onun benzeri Âyetlerde, kadının durumunu ayrıca vurgulayarak bu hususta herhangi bir tereddude meydan bırakmamıştır.

Kur’Ân’ın bu tutumunu incelerken, onun nazil olduğu donemin şartlarını da dikkate almak gerekir. O devir, bugunku gibi kadınların haklarından soz edilen bir devir değildi. Hatt kız cocuğu sahibi olmak, bir adamı insan icine cıkamaz hale getirebiliyordu. Boyle bir toplumda, boyle bir zamanda inen Kur’Ân Âyetleri, kadını da erkekle beraber muhatapları arasına almış ve onu hem odulde, hem cezada erkekle eşit tuttuğunu acık bir şekilde tekrar tekrar hatırlatmıştır.

Peygamberimize ve onun şahsında bize istiğfar emri verilirrken de, “Hem kendi gunahın icin, hem de mu’min erkeklerle mu’min kadınlar icin Allah’tan af dile”1 buyurulmuş olmasında da bu acıdan buyuk bir incelik vardır. Boylece, bize de, dua ve istiğfarlarımıza, Rabbimize sunduğumuz en icten dileklerimize, erkeği ve kadınıyla tum mu’minleri katmamız oğutlenmektedir. Aynı incelik, Kur’Ân’ın naklettiği peygamber dualarında da gorulur: Hz. Nuh’un “Beni, anne-babamı, mu’min olarak evime gireni, mu’min erkekleri ve mu’min kadınları bağışla”[2] şeklindeki duasında olduğu gibi.

Fakat şunu da unutmamak gerekir ki, oduldeki bu mutlak eşitlik, aynen cezada da gecerlidir. Bir kadın, işlediği iyiliğin karşılığını erkekle aynı şekilde gorduğu gibi, işlediği kotuluğun cezasını da aynı şekilde ceker. Bu durum da pek cok Âyette vurgulanmıştır. Kur’Ân Âyetleri, bir yandan mu’min erkekleri ve mu’min kadınları beraberce sayarken, bir yandan da munafık erkek ve kadınlardan, muşrik erkek ve kadınlardan da ayrıca soz etmekte, onlar hakkında şiddetli tehditlerde bulunmaktadır.

Sonuc olarak da, Kur'Ân, her iki gruptaki erkek ve kadınları birbirine yakıştırır ve buyurur ki:

Kotu kadınlar kotu erkeklere, kotu erkekler kotu kadınlara; temiz kadınlar temiz erkeklere, temiz erkekler de temiz kadınlara yaraşır.[3]


Erkek ve kadınların, gerek yaratılışlarından gelen ozellikler sebebiyle, gerekse zamanın ve toplumların şartları altında, yerine getirdikleri farklı gorevler, aile ve toplum hayatında ustlendikleri farklı roller vardır. Ancak bu farklılıkların birbirine gore bir ustunluk veya aşağılık ifade etmeyeceği, Kur’Ân’ın beyanlarından cok acık bir şekilde anlaşılıyor.

Allah katında tek bir ustunluk sebebi varsa, o da takvÂdır, Allah’ın buyruk ve yasaklarına uyma konusunda kişinin gosterdiği duyarlılıktır. Bunu da Yuce Allah, yine tum insanların bir erkek ile bir kadına dayandığını hatırlatan bir Âyetinde acıklıyor:
Ey insanlar! Biz sizi bir erkekle bir dişiden yarattık; sonra da birbirinizi tanıyasınız diye sizi milletlere ve kabilelere ayırdık. Allah katında en değerli olanınız, en ziyade takv sahibi olanınızdır. Allah ise herşeyi bilir, herşeyden haberdardır.[4]

YegÂne ustunluk olcusu takv olarak belirlenince, artık insanlar arasında hicbir farkın kalmadığı da acıkca belli oluyor. Asıl fark, insanların Allah huzurunda ortaya cıkacaktır. Orada, takvÂsı daha ileride olan kole, hukumdarın uzerinde, takvÂca daha ustun olan kadın da erkeğin uzerinde olacak ve Allah’ın bu derecelendirmesi karşısında hic kimsenin soyleyebileceği bir sozu de olmayacaktır.
__________________