Bu yazılar elbette once kadınlar icin yazıldı. Ama bu, onları erkekler de okumaz, sevmez anlamına gelmiyor. Lafın acıkcası, bazıları elele, coğu Kapris dergilerinde bir yıldan fazla sure her ay tıkır tıkır yayınlanmış "kadın yazıları" bunlar; coğunun "kahramanları" kadın, iclerinde bol duygu, epey huzun, cokca "kadının ilgi alanına giren" malzeme var. Etek boyları, kaş kalemleri, yakışıklı cocuklar, yitik aşklar falan. Neden Daktilo Koncertoları da, sozgelimi "duduklu tencere sonatları" , "cımbız senfonik şiirleri", "tampon partisyonları" değil diye sorarsanız, bir kere elbette yazarınız orijinallik olsun icin secti bu ana başlığı, kitabın kapağında o iki kelimeyi goren merak edecek, takılana ilginc gelecek, "aa, ne hoş, bakalım Ardıc ne yazmış bu sefer" diyecek de papelleri bastırıp alacak, bizde boylece evin nafakasını cıkaracağız! Bu işin "erkekce" ve de dosdoğru, sipsivri acıklaması, "erkekce" dedim diye feminist hemşerilerim artık kızıp darılmayacaklar... Ama azıcık duşununce, Ardıc Kuşunuz'un o kadar da bencil sayılmaması gerektiği kendiliğinden ortaya cıkıyor, değil mi: "solo daktilo ve arkada hayli kalabalık" icin cızıktırılmış bir takım şeyler; onde yazar, daktilo başında solo gecerken, orkestrayı oluşturan anılar, kırıklıklar, acılar, şarkılar, bu arada tabii bol kıraat da, yaylılar, nefesliler, vurmalılar misali eşlik ediyorlar!